EEN LOGISCHE REDENERING

Een redenering zonder hocus pocus toe te passen (naar mijn mening)

ALS ER GEEN TIJD BESTAAT

Dan kan men niet spreken van een begin of een einde ,

de toestand die er is is altijd geweest en zal altijd blijven.

Als er geen tijd bestaat , kan een toestand niet veranderen ,

voor verandering zijn verschillende ogenblikken nodig,

en is er dus een tijdsverloop nodig.

Er zijn twee mogelijkheden

1: Als er niets bestaat , dan is er een eeuwig niets , zonder begin of einde.

     Er kan niet plots iets ontstaan , want er is NIETS !

     (waaruit iets kan ontstaan ) om iets te laten ontstaan is er een tijdsverloop nodig.

 2:Als er iets bestaat , dan heeft dat altijd bestaan en zal dat eeuwig

       blijven bestaan want er is geen begin en geen einde .

       Daarbij zal het iets geen fysiek bestaan hebben

       omdat er ook geen ruimte bestaat , het iets kan geen plaats innemen.

       Het iets bestaat gewoon onder de vorm van een

       bewustheid , wetmatigheid .

       Een wet heeft op zichzelf geen plaats nodig , maar laat zich gelden t.o.v. andere wetten.

       Een wet is niet zomaar een formule , maar heeft de kracht om in bepaalde omstandigheden 

       zich te gedragen volgens een bepaalde formule .

       Bewustheid of wetmatigheid , bestaan in het tijdloze ,

       geen begin of einde , geen vorm , geen plaats , zijn eeuwig .

       Zij bevinden zich ook niet in een leegte , zelfs dat bestaat niet ,

       er zijn geen afstanden er is geen ruimte .

       Hierdoor is een wet onveranderlijk , maar zij zal zich naargelang de omstandigheden gedragen.

       Tegenover andere wetten heeft een wet andere gedragspatronen in zich , maar de wet in zijn geheel

       blijft hetzelfde.

       Maar in het tijdloze kan een wet zich niet fysiek manifesteren ,

       zij bevat alleen logische wijsheden .

       Wat ik wil zeggen met een eenvoudig voorbeeld ;

                                 a + b + c = d

                                 a + b = d'

                 hieruit  d - d' = c

       (In werkelijkheid zijn wetten veel meer omvattender en ingewikkelder.)

 

 

ALS ER WEL TIJD BESTAAT

 Dan kunnen wetten zich manifesteren , maar dit is dan ook eeuwigdurend ,

 vermits deze wetten geen begin of einde hebben , zij hebben altijd bestaan

 en zullen eeuwig blijven bestaan .

 De wetten die elkaar beïnvloeden hebben dat altijd gedaan en zullen dat eeuwig blijven doen.

 

 De wetten die nodig zijn voor het bestaan van het heelal

 zijn eeuwigdurend dus is het heelal ook eeuwig .

De wet van de lichtsnelheid en van de gravitatieconstante

hebben een eeuwigdurende invloed op mekaar.

De tijd bestaat eeuwig , heeft altijd bestaan , want de tijd is er 

juist door de inwerking van de twee eeuwigdurende wetten, het licht en de gravitatie.

Het bestaan van het fysieke heelal is te wijten aan de wetten van de lichtenergie en de gravitatie-energie.

Deze zijn elkaars tegengestelden , en kunnen elkaars krachten beknotten. zij zijn hierdoor in een beperkte toestand.

Hierdoor is er ruimte 

Vermits beide wetten in het tijdloze bestaan werken zij op elkaar in zonder begin en zonder einde.

Het heelal heeft dus geen begin of geen einde .

       Over snelheid

       Hoe meer men de lichtsnelheid benaderd hoe trager de tijd verloopt.

       Onze klok gaat trager lopen.

       Men kan de kloksnelheid ( tijdsnelheid ) de helft vertragen ,

       delen door 2 .

                  Eenvoudig voorbeeld ;  10 / 2 = 5

                                                                  5 / 2  = 2.5

                                                                  enz.   

men kan zo oneindig blijven doorgaan , er komt geen einde aan .

 Tegen de lichtsnelheid staat onze klok stil , maar daar kunnen we nooit

 geraken vermits er dan geen tijdsverloop meer bestaat .

 Er is dan enkel nog de wet die in zuivere bewustheid niet door de gravitatie

 is beïnvloed . 

 Maar het licht wordt eeuwig door de gravitatie beïnvloed waardoor deze 

 pure toestand niet kan voorkomen.

                                                                   

       Over gravitatie

        Hoe meer naar een zwart gat toe , hoe sneller de tijd verloopt

        en hoe sneller onze klok gaat .

        Als de tijd oneindig snel gaat zal men voor de snelheid

        van het licht oneindig klein meten .

        Ook hier kunnen we oneindig blijven doorgaan , men zal de uiteinden

        nooit kunnen bereiken .

        Er bestaan dus geen grenzen , het heelal kent dus ook geen grenzen .

        Men kan niet bepalen  "waar"  in het heelal men zich juist bevind .

        Men kan enkel bepalen waar men zich bevind t.o.v. iets anders .

        Alhoewel ! , wij hebben tóch een maatstaf waarmee wij onze plaats

        in het heelal kunnen kennen .

        Namelijk de snelheid die wij meten voor het licht ,

                                                         C  = 299792.458 km/s.

        De gravitatieconstante G = 6.6726E-11

        Zij bepalen samen onze kloksnelheid en onze plaats in het heelal.

        Het heelal is het enige dat fysiek bestaat ,

        het zweeft niet in een ruimte want buiten het heelal is er 

        geen bestaan , zelfs geen ruimte .

        Daarbij komt dat het heelal geen grenzen kent ,

        waaruit ook voortvloeit dat "buiten het heelal" 

        niet bestaat .                   

De inhoud van het heelal bestaat uit materie ,

die wel aan veranderingen onderhevig is .

        De materie word gevormd door de energie die ontstaat

       door de inwerking van de twee wetten  G  en C.

        Voor G     >>>   µ     ;      voor C  >>>  E   

         Wetten zijn niet gewoon formules maar zij dringen hun wil op ,

         die kan geformuleerd worden door wiskundige formules.

         Het is aan ons om deze te vinden.

         (wij maken de wetten niet).

         De uitvoerders zijn hier   µ   en  E

 

                                   

      Vergelijk :     E = M * C^2

                                µ = M * G

 

                               M = E  /  C^2                     

                               M = µ  / G   

                  

                                                                 E / µ    =    C^2 / G

                                               E en µ   verhouden zich zoals C^2   en  G